𝗟𝗶𝗲𝘃𝗲 𝗼𝘃𝗲𝗿𝗵𝗲𝗶𝗱, na de lancering van uw campagne dat vrouwen meer uren moeten werken, heb ik een ludiek berichtje op LinkedIn aan mijn man gestuurd. Het overzicht met al zijn nieuwe taken ging viral. Meer dan 12.000 vrouwen én mannen hebben er met steun en herkenning op gereageerd.
Daarom vind ik een vervolg belangrijk, omdat door deze discussie een aantal fundamentele zaken lopen:
𝗗𝗲𝗲𝗹𝘁𝗶𝗷𝗱𝗽𝗿𝗶𝗻𝘀𝗲𝘀𝘀𝗲𝗻: het maatschappelijke debat over de verdeling van werk en zorg is – net zoals onderhand een beetje alle debatten – gepolariseerd. Met als kers op de taart de introductie van de term ‘deeltijdprinsessen’. Welke keuze vrouwen ook maken, fulltime, parttime of niet werken, ze doen het nooit goed. Met uw campagne heeft u – wellicht onbedoeld – stelling gekozen in het debat en daarmee bijgedragen aan polarisatie.
𝗙𝗶𝘅 𝗵𝗲𝘁 𝘀𝘆𝘀𝘁𝗲𝗲𝗺, 𝗻𝗶𝗲𝘁 𝗱𝗲 𝘃𝗿𝗼𝘂𝘄. We hebben een schreeuwend tekort aan mensen, maar de eerste oplossing die wordt aangedragen is een campagne dat de vrouw maar meer uren moet gaan werken. Zomaar wat knoppen waar u ook aan kan draaien zijn: de loonkloof, loonbelasting, toeslagen, meer vaderschapsverlof, een campagne gericht op werkgevers etc.
𝗭𝗲𝗹𝗳𝗯𝗲𝘀𝗰𝗵𝗶𝗸𝗸𝗶𝗻𝗴𝘀𝗿𝗲𝗰𝗵𝘁: ik ga over mijn balans in belasting en belastbaarheid en niemand anders. Ik denk dat het niet nodig is alle feiten over het enorme ziekteverzuim en burn-outs erbij te halen, toch?
𝗪𝗮𝗮𝗿𝗱𝗲𝗿𝗶𝗻𝗴 𝘃𝗮𝗻 𝗼𝗻𝗯𝗲𝘁𝗮𝗮𝗹𝗱 𝘄𝗲𝗿𝗸. “Zeik niet zo Amy-Jane, jij hoeft niet langs bij de dementerende ouderen en je hoeft geen vrijwilligerswerk te doen bij de hockey. Dat kan je prima aan anderen overlaten.” Een paar van dit soort reacties heb ik ook gekregen. Ten eerste klaag ik niet over mijn (werk)week. Ik laat alleen op ludieke wijze zien dat als ik meer uren ga werken, dat ik dan een aantal ballen moet laten vallen. Dat kan. Mijn punt is dit: als we nou allemaal meer gaan werken en we ook steeds langer moeten doorwerken, wie blijven er dan nog over voor vrijwilligerswerk en de zorg voor onze kinderen? Ik kan het boek van Robert Putnam over het belang van sociaal kapitaal voor onze democratie van harte aanbevelen.
Samenvattend gaat deze discussie over uw visie op de samenleving:
• Is een 5-daagse werkweek de heilige graal die wij allen dienen na te streven?
• Hoe waardeer je onbetaalde arbeid? Is de zorg voor kinderen, mantelzorg, vrijwilligerswerk minder waard?
• Hoeveel tijd en aandacht gunnen we onze kinderen? Zeker in een context waarin uw staatssecretaris net heeft gevraagd depressieve kinderen wat minder snel naar de psycholoog te sturen.
Lieve overheid, ik weet dat visie een vies woord is in Den Haag, maar deze discussie schreeuwt om visie en doordacht beleid.
Ik hoor graag van u.
Liefs,
uw hardwerkende en zorgende burger
Mijn naam is dr. Amy-Jane Gielen. Ik werk o.a. als spreker en dagvoorzitter.